این میمون رِزوس آسیب نخاعی  دارد، که پای راستش را از کار انداخته‌است. ولی یک ایمپلنت پروتزعصبی به این پستاندار توانایی دوباره‌راه ‌رفتن داده است. یک رابط مغز-ستون‌فقرات، فرمان حرکت را از سیگنال‌های مغز رمزگشایی می‌کند. سپس فرمان را به نخاع رله می‌کند، و آسیب را دور می‌زند. پالس‌های الکتریکی کوچکی مسیرهای عصبی را برای راه‌اندازی ماهیچه‌های ویژه در پاها، بر می‌انگیزند، و بی‌درنگ توان جابجایی را بازمی‌گردانند.

ما صد الکترود را در جای بسیار کوچکی از کورتکس، که پا را کنترل می‌کند، کار گذاشتیم، الکترودها همه داده‌هایی که از عصب‌های ثبت‌شده را به یک رایانه می‌فرستند که قصد حرکتی میمون را بر پایه‌ی سیگنال‌ها رمزگشایی می‌کند، و رایانه این داده‌ها را به یک ایمپلنت برانگیزاننده که توان برانگیختن در جای درست، با زمان‌بندی عالی را دارد می‌فرستد، تا بخش‌هایی از ماهیچه‌ی پا برای انجام این جابجایی کشیده شوند.

پژوهشگران انجمن فناوری فدرال سوئیس، این کار را با همراهی همکارانی از دیگر کشورها، رهبری کردند. پروتزهای عصبی دیگری پیش‌از‌این به فردِ دچار قطع عضو امکان کنترل ابتدایی عضو مصنوعی را داده‌بود. و در سال ۲۰۱۲ همین گروه توانسته بود در انگیختن ماهیچه‌های موشِ ناتوان، برای راه‌رفتن یاری برساند. این پیشرفت، برانگیختن نخاع را به سطح تازه‌ای می‌برد.

پیوند میان رمزگشایی مغز و برانگیختن نخاع، و ساخت این ارتباط، همگی نوآورانه است.