این راه تازهای برای فرستادن دادهها است که از موجهای الکترومغناطیسی که بسیاری از سیستمهای بیسیم از آن استفاده میکنند، بهره نمیگیرد، بهجای آن، از مواد شیمیایی بهره میگیرد، و دادهها با مواد شیمیایی، جابجا میشود.
ما چندین پمپ با ویژگی‌هاي گوناگون داریم. و این پمپ‌ها را با میکروکنترلر کنترل می‌کنیم. ما سه گونه ماده شیمیایی به درون کانال می‌ریزیم (تزریق می‌کنیم). هدفمان این است که پیام متنی را به زنجیره‌ای از صفر و یک برگردانیم. برای هر بیت، یک اسید یا یک باز، در کانال می‌ریزیم(یکی صفر و دیگری ۱). سپس، این pH متر، pH را اندازه میگیرد. و نتیجه اندازه‌گیری به رایانه‌ای فرستاده میشود، تا اندازه‌های گرفته شده را برای دریافت دادهها پردازش کنیم.
یکی از هیجان انگیز‌ترین کاربردهایی که فکر می‌کنم این روش خواهد داشت، در ارتباطاتِ درون بدن است. نمی‌خواهید که موجهای الکترومغناطیسی را از درون بدن بفرستید، چون می‌تواند به بافت آسیب برساند. همچنین این موج‌ها به خوبی در سراسر بدن پخش نمی‌شود، در حقیقت هم اکنون نیز بدن از مواد شیمیایی برای برقراری ارتباط بین سلول‌ها بهره میگیرد. چشم انداز ما این است که از این سیستمهای ارتباطی شیمیایی در بدن بهره‌گرفته شود، تا سنسور‌ها با این سیستم با یکدیگر در ارتباط باشند، و سیگنالها را برای سیستمهای دارورسانی بفرستند، و داده‌های دستگاه‌هایی که در بدن هستند را بخوانند.
این روش می‌تواند کاربردهای بسیار دیگری نیز داشته باشد. روبات‌ها می توانند از طریق برچسب ها و ردپاهای شیمیایی و ... با هم ارتباط برقرار کنند. و شهرهای هوشمند می‌توانند در جاهایی که موجهای رادیو ضعیف است یا نمی‌رسد از این سیستم بهره بگیرند.
بر این باوریم که برای سریع‌تر و بهتر و اطمینان بخش‌تر کردن این سیستم، راه درازی در پیش داریم. گمان می‌کنیم که حتی این میزان کارایی که امروز داریم، نیز در برخی کارهای ویژه کاربردی است. جایگاه پژوهش ما بیشتر مانند روزی است که "مارکونی" برای نخستین بار پی‌برد که چگونه از موجهای رادیویی برای برقراری ارتباط، بهره ببرد. گمان می‌کنم ما نخستین کسانی هستیم که به اینگونه کاربرد از مواد شیمیایی پی برده‌ایم. راستش، گمان می‌کنم کاربردهای احتمالی این سیستم بی‌شمار خواهد بود.