ساخت گونه‌ای سلول مصنوعی که خود را به عنوان سلول واقعی به ارگانیسم‌های زنده غالب می‌کند!
در میان پیشرفت‌های پر شتاب هوش مصنوعی، انسان از آزمایش تورینگ برای سنجش میزان هوش ماشین بهره می‌گیرد.
اگر رایانه‌ای توانایی اندیشیدن مانند انسان را داشته باشد پس باید توانایی فریب دادن انسان و جا زدن خود به جای یک انسان واقعی در گفتگو ها را داشته باشد.
در آزمایش تورینگ دو نفر که یکی از آنها ماشین است با نفر سومی به عنوان داور از طریق متنی گفتگو می‌کنند. ماشین تلاش می‌کند که خود را انسان جا بزند و انسان تلاش می‌کند که از این کار جلوگیری کند اگر ماشین توانست داور را به اشتباه بیندازد و خود را انسان جا بزند گفته می‌شود که هوش ماشین مانند هوش انسان شده است.
اکنون دانشمندان یک ارگانیسم تک‌سلولیِ مصنوعی ساخته‌اند که در آزمایشی مانند این توانایی جا زدن خود به عنوان سلول واقعی در پیش سلولهای زنده را داشته است.
پژوهشگر دانشگاه "Trento" ایتالیا " Sheref S. Mansy" می‌گوید: ما به شناسایی مرز بین سیستم‌های شیمیایی زنده و غیر زنده علاقه‌مند بوده‌ایم ولی هیچ وقت روشن نشده که این مرز کجاست.
همه‌ی سلولها درگیر گونه‌ای ارتباط شیمیایی هستند. اگر بتواهیم سلول مصنوعی‌ای بسازیم که بتواند با این سیستم شیمیایی به‌گونه‌ای با سلولهای دیگر گفتگو کند که خود را در پیش آنها به جای سلول واقعی جا بزند یک گام به ساخت سلولهای شبه‌زنده نزدیک‌تر شده‌ایم".
گروه پژوهشی، سلول مصنوعی خود با یک ساختار شبه سلولی که از روی دستورهای DNA برای ساخت RNA که به تولید پروتئین ویژه‌ای می‌انجامد ساخته‌اند. این ساختار در برابر هر محرکی پروتئین ویژه‌ای می‌سازد. در اینجا محرک یک مولکولِ باکتری به نام acyl homoserine lactone (AHL) بوده است.
برای اینکه این سلولِ مصنوعی در آزمایش تورینگ سربلند شود باید در تعامل با سلولهای واقعی که محرک آزاد می‌کنند پروتئین مربوط به آن محرک را تولید کند!
برای ثابت کردن این مفهوم دانشمندان سلولهای مصنوعی را در نزدیک باکتریهای زنده‌ی E. Coli, Vibrio fischeri و Pseudomonas aeruginosa قرار دادند. و سلولها ساختن پروتئین را آغاز کردند. این نشان داد که سلولها به محرک باکتریها واکنش نشان داده‌اند.
برای تقویت ارتباط بین سلولهای مصنوعی و باکتریهای زنده، پژوهشگران در سلولهای مصنوعی توانایی تولید AHL های خودشان را نیز افرودند. درست مانند سلولهای زنده‌ی ساده‌ای مانند باکتریها و جلبک‌ها که این توانایی را در برقراری ارتباط‌های طبیعی‌اشان دارند.
هوش مصنوعی تک سلولی!
با اینکه این تک سلولی می‌تواند با ارگانیسم‌های زنده در تعامل باشد ولی به گفته پژوهشگران هنوز کارهای زیادی باقی مانده که باید انجام شود.
به گفته Mansy اکنون سلولهای مصنوعی می‌توانند مولکولهایی که بطور طبیعی از باکتریها ترشح می‌شوند را تشخیص داده و در پاسخ مواد شیمایی‌ای که بیانگر پاسخ سلول است را به عنوان سیگنال شیمیایی به باکتری برگردانند.
ولی پاسخ از طریق نوعی ماشین ترجمه تشخیص داده و ارسال می‌شود. هدف این است که سلولهای مصنوعی بتوانند خودشان کار این ماشین ترجمه را انجام داده و پاسخی که باید بدهند را تشخیص دهند.
پژوهشگران این سلولهای مصنوعی را برای تعامل با باکتریهای زنده‌ی طبیعی ساخته‌اند. در آینده ایشان می‌توانند با تولید و مهندسی این سلولهای مصنوعی، بین ارگانیسم‌های زنده‌ای که بطور طبیعی ارتباطی ندارند ارتباط برقرار کنند یا برعکس ارتباط بین برخی از ارگانیسم ها مانند باکتریهای پاتوژنیک را مختل کنند. در ادامه نیز می‌توان با بهره‌گیری از آنها در بیو فیلم‌ها به تشخیص عفونت‌ها کمک کرد.
لینک منبع خبر: