آفتاب و آب دریا! اینها همه چیزهایی است که یک کشتزار گلخانه‌ایِ آینده‌تبار (آنچه در آینده خواهد بود) نیاز دارد تا سالانه ۱۷۰۰۰تُن گوجه‌فرنگی را در بیابان‌های جنوب استرالیا پرورش دهد.
این نخستین سیستم کشاورزی از این‌دست در دنیا است، و نیازی به خاک, آفت‌کش‌ها, سوخت‌های فسیلی و آبهای زیرزمینی ندارد. با افزایش درخواست برای آب شیرین و انرژی، چهره‌ی کشاورزی در آینده می‌تواند چنین چیزی باشد.
گروهی از دانشمندان فرابومی، شش سال گذشته را با موشکافی فراوان به طراحی این گلخانه پرداخته‌اند - نخست، گلخانه‌ای آزمایشی در سال ۲۰۱۰ ساخته شد؛ سپس، در سال ۲۰۱۴ ساخت این گلخانه آغاز شد، و امروز ۶ اکتبر ۲۰۱۶، به‌طور رسمی راه‌اندازی شد.
این گلخانه چگونه کار می کند؟
آب دریا از راهی ۲ کیلومتری (از خلیج "اسپنسر"٬ به کشتزار "سان دراپ"، زمین ۲۰هکتاری در ناحیه‌ی بایر بندر آگوستا) لوله‌کشی شده است. یک واحد آب‌شیرین‌کن‌خورشیدی نمک را از آبِ دریا زدوده و آبِ شیرینِ بسنده برای آبیاری ۱۸۰هزار بوته‌ی گوجه‌فرنگی در درون گلخانه را فراهم می‌سازد.
⛱این ناحیه، با داشتن دمای سوزان تابستانی و آب‌و‌هوایی خشک، برای کشاورزی مرسوم به کار نمی‌آید؛ ولی این گلخانه با مقواهای خیس‌شده با آب دریا پوشانده‌شده تا گیاهان را به اندازه‌ی نیاز خنک نگه‌دارد تا سالم بمانند.در زمستان نیز گلخانه را با گرمایش خورشیدی گرم نگاه می‌دارند.
به آفت‌کش‌ها نیازی نیست، چون آب دریا هوا را پاک و استریل (سترون) می‌کند و گیاهان به جای خاک در پوسته‌ی نارگیل می‌رویند.
برق خورشیدی کشتزار با ۲۳۰۰۰ آینه که نور خورشید را به برج گیرنده‌ی ۱۱۵متری باز می‌تابانند، تولید می‌شود. در یک روز آفتابی، می‌توان تا ۳۹مگاوات برق تولید کرد- که نیاز برق سامانه‌ی نمک‌زدایی (آب شیرین‌کن) و برق مورد نیاز گلخانه را برآورده می‌کند.
اکنون، فروش گوجه‌فرنگی‌های پرورش‌یافته در این گلخانه در فروشگاه‌های استرالیا آغاز شده‌است.
چشم‌انداز آینده
"فیلیپ ساموبر" مدیر اجرایی کشتزار "سان دراپ" می‌گوید: برای جبران اُفت احتمالی تولید انرژی خورشیدی در زمستان‌ها، هنوز این مرکز باید به شبکه سراسری برق وصل باشد، ولی بهبود پیوسته‌ی طراحی، هر‌گونه وابستگی به سوخت‌های فسیلی را از میان خواهد برد.
ساموبر می‌گوید: زیرساخت ۲۰۰میلیون دلاری راه‌اندازی این گلخانه، آن را در سنجش با گلخانه‌های کنونی، گران نشان می‌دهد، ولی در دراز مدت این سرمایه باز‌خواهد گشت. هزینه‌ی بهره‌برداری سالانه از گلخانه‌های کنونی، به خاطر بهای سوخت‌های فسیلی، از این گلخانه نوآورانه گران‌تر است.
هم‌اکنون "سان دراپ" در حال برنامه‌ریزی برای راه‌اندازی گلخانه‌های پایدارِ همانند این در پرتغال، آمریکا و دیگر جاهای استرالیا است. شرکت‌های قطری نیز در حال آزمایش گلخانه‌های این‌چنینی در اندازه آزمایشی در بخش بیابانی عمان، قطر و امارات‌متحده‌عربی هستند.
روبرت پارک، از دانشگاه سیدنی استرالیا، می‌گوید: "این سامانه‌های بسته تولید بسیار هوشمندانه‌ای دارند. من باور دارم سامانه‌هایی که سرچشمه‌های انرژی‌های نو را به کار می‌گیرند کم‌کم بهتر و بهتر خواهند شد و در آینده افزایش خواهند یافت و در تولید بخش بیشتری از خوراک ما یاری خواهندرساند"
شاید اینها را هم بپسندید:
سنسورهایی که پژوهشگران با حمایت اتحادیه اروپا برای کشاورزی مدرن ساخته‌اند
کشاورزی دقیق
کشاورزی دقیق با مصرف بهینه آب
به کارگیری ربات و گیاه در کنار هم
دستگاه پرورش خوراک گیاهی از سلول‌های گیاهی
روشی نوآورانه برای فراهم‌کردن آب آشامیدنی پاک
واتر-سیر، دستگاهی که از هوا کره (جو) آب می گیرد!
روشی آسان برای تشخیص سرب و فلزهای سنگین در آب آشامیدنی